Τό Κυνηγέσιον ἐν τῇ νήσῳ Σύρῳ
Τα 2 από τα 3 κτίρια που σήμερα στεγάζουν το Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης τυγχάνει να είναι παλιά Σκαγιάδικα, αδιάψευστοι μάρτυρες της δραστηριότητας του κυνηγιού κατά τον 19ο και 20ο αιώνα.
Ειδικότερα, το επιζών και ανασυσταθέν Σκαγιάδικο του Αναιρούση, εργοστάσιο κυνηγετικών σφαιριδίων που πρωτολειτούργησε το 1889, από τον Ανδριώτη σιδηρουργό Γεώργιο Αναιρούση, θεωρείται από το βρετανικό ινστιτούτο Ironbridge ως η πληρέστερη μονάδα στο είδος της σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι περιουσία του Βιομηχανικού Μουσείου – αποτελεί δε, μια αυτοτελή μουσειακή ενότητα, που δυστυχώς εδώ και λίγο καιρό δεν μπορεί να είναι επισκέψιμο. Έχουμε τη δέσμευση του Δήμου και των τεχνικών υπηρεσιών του, ότι μόλις βρεθούν οι πόροι, θα αποκατασταθούν άμεσα κάποιες φθορές, που έχει υποστεί από όμορη αποθήκη και που το καθιστούν τώρα μη επισκέψιμο… Εκεί, μπορούσε να έχει κάθε ενδιαφερόμενος μια μοναδική βιωματική εμπειρία, βλέποντας την διαδικασία της παραγωγής των σφαιριδίων, τα σουρωτήρια, τα καζάνια, τις ζυγαριές, ένα σημαντικό τμήμα του αυθεντικού μηχανολογικού εξοπλισμού του, αυτόν τον μοναδικό πύργο ψύξης των σφαιριδίων ύψους 20 μέτρων, αλλά και να ακούσει τις μαρτυρίες των τελευταίων εργατών για τη σκληρή πραγματικότητα μιας άλλης εποχής.
Το εργοστάσιο Κατσιμαντή, στο οποίο βρισκόμαστε τώρα κατασκευάστηκε περί το 1888 και στέγασε αρχικά το εργοστάσιο μολυβδοσκαγίων Λύσανδρου Γιαμαλάκη και αδελφών Βρατσάνου και αργότερα, από το 1909 το χρωματοποιείο Κατσιμαντή. Οι εγκαταστάσεις αυτές καταδεικνύουν τη μεγάλη ζήτηση σκαγίων από πλευράς της Συριανής κοινωνίας κατά κύριο λόγο και μέσα από αυτή τη μαρτυρία, βλέπουμε άλλο ένα παράδειγμα της άμεσης σχέσης της συριανής Βιομηχανίας με την τοπική κοινωνία. Αυτά τα εργοστάσια εξάλλου, έπαιξαν τον ρόλο τους και βοήθησαν το νησί οικονομικά και κοινωνικά, στους τότε δύσκολους καιρούς.
Στα μάτια του επισκέπτη αυτής της έκθεσης, έρχονται εικόνες του παρελθόντος. Μέσα σ’ αυτές τις εικόνες, αλλά και από τις φωτογραφίες που βλέπουμε τριγύρω, μας κάνουν εντύπωση οι μεγάλες παρέες, συνάξεις, κυνηγετικές εξορμήσεις στη συριανή εξοχή του τότε, δραστηριότητες που αποτέλεσαν τους κρίκους σύνδεσης αστών και χωρικών αυτού του τόπου…, και ενώ γενικά επικρατούσε ένας σαφής διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων, αυτή ήταν μια σύνδεση που ίσως δεν θα υπήρχε χωρίς τη δραστηριότητα του κυνηγιού.